Skrítin aðferðafræði

Af hverju í ósköpunum snúa menn sér ekki að því að ræða aðalatriðið í þessu máli og hætta að velta sér upp úr þessu veiðibanni sem breytir afskaplega litlu um hvort þessir stofnar stækka eða minnka á næstu árum.  Það þarf strax að fara í það að rannsaka og svara þeirri spurningu af hverju æti þessara fugla er nánast horfið.  Er það eitthvað af mannavöldum og þá í mannlegu valdi að bæta ástandið eða er þetta eitthvað í náttúrunni sem enginn mannlegur máttur fær neitt við ráðið.  Rætur vandans þarf að finna en ekki  eyða tíma í það vonlausa verk að plástra afleiðingarnar.

Veiðibann eina siðlega viðbragðið

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 12.1.2012 kl. 22:46]

Nákvæmlega. Sjófuglastofnar styrkjast ekki þó tryggt sé að afföllin stafi einvörðungu af hungri.

Ef átan nægir fyrir milljón fugla er stofninn ekki betur staddur við tveggja milljóna markið.

Þessi friðun er galin að öðru leyti en að hún friðar sálir allra aulana sem skilja ekki að tegundir lifa og tímgast því aðeins að þær hafi aðgang að næringu.

Hugsanlega gætu 100 lundapör viðhaldið 100 para stofni við átuskilyrði þar sem 1000 pör yrðu hungrinu að bráð.